Bayan Mükemmel

Bugün ya da çok sık düşündüğüm, beni eskiden fazlasıyla rahatsız eden mükemmeliyetçilik duygusu, gerçekten çok ama çok yıpratıcı bir duygu...Bir kadın olarak herşeyi tam yapayım derken akıp giden, hayatı fark etmiyoruz bile...Erkekler nasıl düşünür çözebilmiş değilim. Şu mükemmeliyetçilik paranoyası bir kadın için önce evde başlayan, sonra dışarda; işte devam eden kısır bir döngü. Evde evin her köşesinin senden sorumlu olması, çocukların fiziksel ve psikolojik her türlü problemleri, eşin her yaşta çıkardığı değişik huylarını anlamaya çalışmak, kendinle ilgili sorunlar, aile büyüklerine yetişmeye çalışmak, başkalarını kırmamaya çabalamak, iş hayatının zorluklarına göğüs germek derken, daha aklıma gelmeyen bir sürü şeye yetişmeye çalışmak ama en küçük bir atlamada eksiğinin yüzüne vurulması...İşte en yaralayıcısı da bu...İnsanı mahveden ve de kahreden bu duygu canavarından kurtulmaya çalışmak en iyisi galiba?...Biraz geç olsa da hayatın kayıverdiğini, farkedeli beri artık bu duyguya takılmıyorum. Elimden geleni yaptıktan sonra gerisini boşver demeye çalışıyorum. O kadar kolay olmasa da, biz kadınlar yaparız, başarırız...Biz bayan mükemmeliz...